شخصي ميرود دستشويي، بعد از قضاي حاجت متوجه ميشود آب قطع است. لذا مجبور ميشود مادرش را صدا بزند تا برايش آب فراهم كند. حال بفرماييد اين كار كه براي عدم لطمه زدن به نمازش بوده، بي احترامي به مادر نبوده و گناه كبيرهاي مرتكب نشده است؟ يا اينكه بهتر بود بدون طهارت از دستشويي بيرون ميآمد؟
بي احترامي به مادر نبوده، نهايت از وي معذرت خواهي نماييد و مشابه اين موارد اگر اتفاق افتد ضروري است. بهر حال طهارت در نماز شرط است و همان طور كه نوشتهايد، بي احترامي به مادر و طاهر نكردن خود موجب جواز تأخير و يا قضاي نماز نميباشد.
مركز تحقيقات سپاه