احترام به پدر و مادر بسيار لازم و ضروري است، و رنجاندن آنان جايز نيست. وشما نيز نخواسته اي پدرت را از خودت برنجاني؛ و اين درك و فهم بالاي شما واقعاً قابل تحسين و تقدير است.

اما در مورد اشتباه پدرت در نماز بايد بگوييم كه اولاً بايد مطمئن بشوي كه نمازش اشتباه است؛ ممكن است اشتباه نباشد، و به تصور شما اشتباه باشد. اگر مطمئن شدي كه نمازش اشتباه است، مي تواني در نهايت احترام و ادب، به همان طريقي كه امام حسن و امام حسين( در برابر آن پيرمرد عمل كردند، عمل كني. به اين گونه كه بسيار محترمانه به پدرت بگويي پدرجان، من نميدانم نمازم درست است يا خير. سپس از پدرت درخواست كن كه در مورد درستي يا نادرستي نمازت قضاوت كند؛ و اگر اشتباهي داري يادآوري كند. اگر به تفاوت نماز خودت با نماز خودش پي برد و نماز شما را غلط دانست، تسليم شو؛ و بگو براي اينكه مطمئن بشوم بايد به يكي از علما مراجعه كنم، و از او هم سؤال كنم. سپس از پدرت درخواست كن كه يكي از روحانيون يا امام جماعت و ... را كه مورد اعتمادش مي باشد، معرفي كند. و شماهم به او مراجعه كن تا صحت و درستي نماز خودت را اعلام كند. اگر با پدرت همراه باشي، بسيار بهتر است. در صورتي كه درحضور پدرت بر درستي نماز تو صحّه گذاشت، هيچگونه چيزي ابراز نكن، و نگو كه با پدرم صحبت كرده ام و... ، بگذار پدرت خودش صحبت كند. اگر واقعاً نمازت درست باشد، و مورد تأييد يكي از معتمدين و روحانيون بزرگوار و مورد اعتماد قرار گيرد،خواه ناخواه پدرت به اشتباه خودش پي خواهد برد، و اشتباه خودش را اصلاح خواهد كرد؛ و متوجه خواهد شد كه اشتباه كرده است، و شما اشتباه نداشته اي.

به هيچ وجه نبايد به گونهاي رفتار كني كه پدرت تصور كند كه شما قصد داري اشتباهش را به او يادآور شوي، و وقتي هم كه

به صورتمذكور اتفاق افتاد، اصلاً اظهار نكني كه من اشتباه نمي كردم، مثلاً شما اشتباه مي كردي و ... . هيچ به روي خودت نياور، و از پدرت كه همراهي كرده و راهنماييت كرده، تشكر هم بكن. اميد است كه انشاء ا... به اين طريق به اشتباه خودش پي برد.

اگر به اين طريق متوجه خطاي خودش نشد، بايد زمينه اي فراهم شود كه بدون اين كه خودش متوجه بشود، در يك جمع مشخص ديگري نمازش را بپرسد يا مشاهده كند، و اشتباهش را به او يادآوري كنند.

به هر حال صلاح نيست بصورت مستقيم به پدرت اشتباهش را يادآوري كني، و بايد به صورت غيرمستقيم باشد.



مؤسسه پيوند با امام