خانوادهاي هفت نفره هستيم، دو پسر و يك دختر متأهل و دو پسر مجرد در خانه هستند، پدر معتاد به ترياك است، به جهت خرج اعتياد پدرم، معاش ما تأمين نميشود; در نتيجه هميشه بين پدر و مادرم دعواست، پدرم نماز نميخواند و روزه نميگيرد، ولي قلبش با قرآن و امامان: است و به فرزندان خود نيز نماز و روزه را سفارش ميكند، مادرم با خداست و دوست ندارد پدرم به ظرف يا غذا دست بزند، زيرا مادرم ميگويد او نماز نميخواند، فرزندان، به پدر بسيار علاقه مندند، پدر از فرزندان تقاضاي پول ميكند، مادرم مجبور است خياطي و بافتني كند. آيا فرزندان به او پول بدهند، آيا احترام اين پدر بر فرزندان واجب است، ما با اين پدر چگونه رفتار كنيم؟ پاسخ شما در رفتار ما بسيار مؤثر است؟


پيش از هر چيز بايد بدانيد كه اگر قرآن كريم ميفرمايد: بايد به پدر و مادر خود نيكي كنيد و به آنها افّ نگوييد، به اين جهت نيست كه آنها خرجي شما را ميدهند و براي شما لباس و مسكن تهيه ميكنند، زيرا آن چه از آيات الهي به دست ميآيد اين است كه پدر و مادر، از آن جهت كه پدر و مادر شخص بوده و از پيوند آن دو، شخص به وجود آمده است، قابل احترام هستند; به همين جهت، اگر پدر و مادري هرگز به فرزندشان خدمت نكنند، از پدر و مادر بودن خارج نشده و فرزند حق ندارد به آنان احترام نگذارد و يا ارتباطش را با آنان قطع كند و يا از آنان- در فرمان هايي كه مخالف دين خدا نيست ـ اطاعت نكند. قرآن كريم در برخي آيات به ايّامي كه مادر انسان شخصي را در شكم خود حمل كرده، با رنج و زحمت او را تحمل ميكند تا او را به دنيا آورده به اين مطلب اشاره ميفرمايد: وَ وَصَّيْنَا الاْ ?ًِنسَـَنَ بِوَ َلِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُو وَهْنًا عَلَيَ وَهْنٍ;(لقمان،14) و ما به انسان دربارة پدر و مادرش سفارش كرديم; مادرش او را با ناتواني حمل كرد. ]به هنگام بارداري هر روز رنج و ناراحتي تازهاي را متحمل ميشد[.

خلاصه آن كه مسائل مادّي هيچ گاه نبايد سبب شود كه فرزندان در برابر پدر و مادر خود جسارت به خرج دهند. مادر شما ضمن آن كه بايد در برابر مشكلات مادي، صبر و تحمل كند و چنان كه تاكنون با مشكلات مادّي پدر شما كنار آمده و كانون خانواده را با گذشت و فداكاري خود، گرم نگه داشته است، پس از اين نيز، بلكه بيشتر از پيش، مقاومت نمايد، و با تحمل هر زحمتي، رفتار مناسب، در كنار شوهر خود، آخرين گلهاي باغ زندگيشان را به سر و سامان برساند، زيرا او نيز بايد بداند كه فايدة مردخانواده، تنها از عهدة مخارج بر آمدن وتأمين معاش نيست، بلكه پدر يكي از اركان مهم عاطفي و امنيتي خانواده است كه تنها يكي از وظايفش ـ بلكه شايد بتوان گفت كوچكترين نقش و وظيفهاش ـ تأمين معاش ميباشد; ساية پدر كه خداوند متعال آن را بر سر اهل خانواده قرار داده چيزي نيست كه با فقر يا مريضي و يا مرتكب اشتباه شدن پدر، ارزش خود را از دست بدهد و اهل خانواده از آن بي نياز شوند. پدر شما هر چند نماز نميخواند، ولي چون خدا و پيامبرش را قبول دارد و به اهل بيت عصمت و طهارت: ارادت دارد، نجس نيست، بلكه مؤمن و پاكيزه است و دست زدن او به غذا و يا هر چيز ديگر، هيچ ايرادي ندارد، هر چندنماز نخواندن نزد خداوند متعال گناهي نابخشودني است و بايد هر چه زودتر او را قانع به خواندن نماز كنيد. اما مسئوليتي كه هم شما و مادر و برادران شما كه ازدواج كردهاند، در برابر پدرتان داريد اين است كه او را از اعتياد نجات دهيد. شما حق نداريد به هيچ چيز و هيچ راهي جز نجات پدرتان، بينديشيد، پدر كسي نيست كه كسي ديگري بتواند جاياو را پر كند، پس با تمام همت وتوان و با ياري گرفتن از هر كس كه ميتواند شما را به گونهاي در اين راه ياري كند، به كمك پدر خود بشتابيد ; اگر شما كه فرزندان و نزديكترين كسان او هستيد او را به حال خود رها كنيد، از ديگران نيز طمع ياري نداشته باشيد.



فرهنگ ومعارف قرآن

بازگشت