انسان بايد نماز را طوري ياد بگيرد كه غلط نخواند. براي مثال اگر يكي از كلمات حمد يا سوره را نداند يا عمداً آن را نگويد يا عمداً به جاي حرفي حرف ديگر بگويد، مثلا به جاي ض ظ بگويد يا جايي كه بايد بدون زير و زبر خوانده شود، زير و زبر بدهد، يا تشديد را نگويد نماز او باطل است.

البته رعايت تجويد لازم نيست; ولي بايد كلمات و حروف را طوري ادا كند كه عرف عرب آن را صحيح بداند; هر چند رعايت دستورات تجويد بهتر است.(ر.ك: استفتائات امام خميني;، ج 1، ص 158 و 160، دفتر انتشارات اسلامي / توضيح المسائل مراجع، بني هاشمي، ج 1، ص 575ـ576، دفتر انتشارات اسلامي / استفتائات قرآني، غلامرضا نيشابوري، ص 38، انتشارات سيد جمالالدين اسدآبادي.)

در مورد صحيح خواندن نماز در رسالههاي عمليه چنين آمده است: انسان بايد نماز را ياد بگيرد كه غلط نخواند و كسي كه به هيچ وجه نميتواند صحيح آن را ياد بگيرد، بايد هر طور كه ميتواند بخواند و احتياط مستحب آن است كه نماز را به جماعت بخواند.(مساله 997) كسي كه حمد و سوره و چيزهاي ديگر نماز را به خوبي نميداند و ميتواند ياد بگيرد، چنانچه وقت نماز وسعت دارد، بايد ياد بگيرد و اگر وقت نماز تنگ است بنابر احتياط واجب در صورتي كه ممكن باشد بايد نمازش را به جماعت بخواند. (مسأله 998).(ر.ك: توضيح المسائل مراجع، ج 1، ص 572ـ573، دفتر انتشارات اسلامي.) جهت آگاهي بيشتر اين مسأله را از دفتر مرجع تقليد خود استفتأ نماييد.



فرهنگ ومعارف قرآن