وَ لاَتَجْهَرْ بِصَلاَ تِكَ وَ لاَتُخَافِتْ بِهَا وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذَ َلِكَ سَبِيلاً ;(اسرأ،110) و نمازت را زياد بلند، يا خيلي آهسته نخوان، و در ميان آن دو، راهي ]معتدل[ انتخاب كن.

از اين آية شريف استفاده ميشود كه نمازهايي را كه ـ مانند نماز صبح و مغرب و عشا ـ بايد بلند بخوانيم، نبايد آن قدر بلند باشد كه از صورت نماز خواندن خارج شويم و هم چنين نمازهايي را كه ـ مانند نماز ظهر و عصر ـ بايد آهسته بخوانيم، نبايد آن قدر آهسته بخوانيم كه نشود به آن قرائت گفت; به گونهاي كه تنها لبها تكان بخورند، ولي هيچ صدايي ـ حتي براي خود ايشان ـ به گوش نرسد، بلكه هم در جهر و هم در اخفات بايدراه ميانه را در پيش گرفت.(زبدة البيان، محقق اردبيلي، ص 129، نشر انتشارات مؤمنين.)



فرهنگ ومعارف قرآن