بهترين راه براي جذب افرادبه نماز، تشويق عملي است. تشويق عملي مانند خواندن نماز در اول وقت، تهيه هديه و كتابهاي مفيد در اين زمينه (مانند يكصد و چهارده نكته دربارة نماز و پرتوي از نماز تأليف حجةالاسلام والمسلمين آقاي قرائتي و...)، طرح دوستي و گسترش رابطه با انسانهاي مقيد به نماز و در صورت امكان، كم كردن و حتي قطع رابطه با انسانهايي كه نماز نميخوانند، و در صورت نياز، نماز خواندن در ديد چنين افرادي (براي تشويق آنان به نماز) و... .

در كنار تشويق عملي ميتوان از تشويق زباني نيز بهره برد. تشويق زباني مانند: بازگو كردن اهميت و جايگاه نماز در آيات و روايات، ذكر داستانهايي از نماز گزاران و ترك كنندگان نماز، به خصوص براي جذب سنين پايين به سوي نماز. (در اين زمينه كتابهايي موجود است) ياد آوري معاد و قيامت، برزخ ، بهشت و جهنم و... .( كتابهايي چون حقاليقين تأليف علامه مجلسي; كه به فارسي و در يك مجلد چاپ شده است / منازل الآخرة، تأليف حاج شيخ عباس قمي; در اين زمينه مفيد است. )

نبايد فراموش شود كه ترك نماز در گروههايي، به خصوص در بين جوانان و افراد مورد نظر، علتهايي دارد كه ايشان را به روي نياوردن به نماز ياترك آن ميكشاند. از جمله اين علتها ممكن است سستي عقيده به معاد يا خداشناسي و يا تأثير منفي دوستان ناباب باشد; همچنين احتمال دارد مشكلات مادّي و سرخوردگي روحي، چنين مشكلي را آفريده باشد. دوست شدن و گفتگو با چنين افرادي و گوش دادن به درد دل ايشان و سخنانشان، كليد حل اين مشكلات رابه دست ميدهد. اگر علت اصلي ترك نماز شناخته شود، راه و چگونگي تشويق به نماز مشخص خواهد شد; البته چنانچه در مراحل مختلف لازم شد، حتماً بايد با افراد آگاه مشورت شود.

تشويق افراد بايد با آرامش و اخلاق نيك باشد; مگر اين كه چارهاي جز استفاده از روش توبيخ نباشد; در امر به معروف و نهي از منكر و تشويق، كردار و گفتار افراد بزرگتر و مسنتر از فردي كه نماز نميخواند ميتواند نقش مؤثرتر و مهمتري را ايفا كند. اين مسأله، در تشويق زباني بيشتر تأكيد ميشود. اگر فردي با سن پايين بخواهد كسي را تشويق كند و يا از منكر باز دارد و به معروف هدايت كند، بايد ادب را بيشتر رعايت كند. و نيز بيان برخي از نعمتهاي خداوند و اينكه انسان با نماز خواندن ميتواند شكر بعضي از نعمتها را بجا آورد همچنين يادآوري نعمتهاي خداوند موجب ميشود كه انسان به ياد خدا باشد و يكي از مصاديق ياد خدا به پاداشتن نماز است. در پايان، گفتارمان را با آياتي از قرآن كريم دربارة نماز و اهميت آن زينت ميبخشيم.

1. ]از مجرمان سؤال ميشود[ چه چيز شما را به دوزخ وارد ساخت؟ ميگويند: و ما از نمازگزاران نبوديم.(مدثر، 42 و 43) 2. اما پس از آنان ]يعني انسانهاي شايسته[، فرزندان ناشايستهاي روي كار آمدند كه نماز را تباه و از شهوت پيروي كردند; و به زودي ]مجازات[ گمراهي خود را خواهند ديد.(مريم، 59)

3. پس واي بر نمازگزاراني كه در نماز خود سهلانگاري ميكنند!(ماعون، 4 و 5)

4. همچنين خداي متعال مؤمنان را چنين معرفي ميكند: آنها كه در نمازشان خشوع دارند.(مؤمنون، 2)

5. و آنها كه از نمازهايشان مراقبت ميكنند.(مؤمنون، 9)



فرهنگ ومعارف قرآن