يكي از چيزهايي كه همة پيامبران الهي به آن دعوت ميكردند، پرستش خداوند است. قرآن كريم از زبان پيامبران نقل ميكند كه به امتهايشان ميگفتند اعبدوا الله; خدا را پرستش كنيد(مائده،72 و 117; اعراف، 59 و 65 و 73 و 85; هود، 50 و 61 و 84 و...) اصل عبادت و پرستش خداوند در همة شريعتهاي الهي وجود داشته، ولي شكل و كيفيت آن تفاوت داشته است.

از قرآنكريم استفاده ميشود كه روزه و نماز در امّتهاي پيشين هم بوده است.

در مورد روزه، قرآن مجيد ميفرمايد: يَـََّأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَي الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ;(بقره،183) اي كساني كه ايمان آوردهايد، روزه بر شما نوشته شد، همان گونه كه بركساني كه قبل از شما بودند نوشته شد، تا پرهيزكار شويد.

مقدار و كيفيت روزه در امّتهاي گذشته با روزه در اسلام تفاوت داشته است. از اين رو، در امّتهاي پيشين روزه سكوت وجود داشته،(مريم، 29 / تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 13، ص 45، دارالكتب الاسلامية.) ولي در شريعت اسلامي، مشروع نيست.

در امّتهاي پيشين، نماز هم بوده، در همين مورد، قرآن كريم از زبان حضرت عيسيغ ميفرمايد: وَ أَوْصَـَنِي بِالصَّلَوَةِ وَ الزَّكَوَةِ مَا دُمْتُ حَيًّا;(مريم،31) و مرا سفارش به نماز و زكات تا زندهام كرده است.

و نيز از زبان حضرت اسماعيل، ميفرمايد: وَ كَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَوَةِ وَ الزَّكَوَةِ وَ كَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا;(مريم،55) او همواره خانوادة خود را به نماز و زكات دعوت ميكرد و همواره مورد رضايت پروردگارش بود. بنابراين در شريعتهاي گذشته هم نماز و روزه وجود داشته است، ولي كيفيت آن براي ما مشخص نيست.

بدون شك كيفيت و كميت نماز و روزه در شرايع پيشين با شريعت اسلام تفاوت داشته است;



فرهنگ ومعارف قرآن