1. بيترديد، اجتماعات مذهبي، عامل استمرار پاي بندي عملي دينداران، به باورهاي ديني از يك سو و نيز پاسداري و نصرت دين الهي در ساية تقويت تشكّل جمعي و وحدت اجتماعي از سوي ديگر است. قرآن كريم در اينباره ميفرمايد: وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلاَتَفَرَّقُوا;(آلعمران،103) و همگي به ريسمان خدا ]= قرآن و اسلام و هرگونه وسيلة وحدت[، چنگ زنيد و پراكنده نگرديد. اين آيه شريفه، در مقام بيان اهميت اجتماعات اسلامي است.(الميزان، علامه طباطبايي;، ج 3، ص 369، چاپ جامعه مدرسين.)

2. فضل بن شاذان از حضرت امام رضا7 آن گاه كه از فلسفة وجودي نماز جماعت جويا ميشود، در بياني عميق، ابتدا اثر جهاني، سپس اثر اجتماعي و در پايان اثر فردي آن را توضيح ميدهند. حضرت امام رضا7 در پاسخ به اين كه چرا نماز جماعت تشريع شده است، فرمودند: براي اين كه اخلاص، يكتاپرستي، اسلام و عبادت خدا; ظاهر و علني و آشكار گردد و از اين راه، حجّت خداوند ـ عزّوجل ـ بر اهل شرق و غرب تمام شود و نيز منافق داخلي و مسلمانان سهلانگار و ضعيف الايماني كه نماز و احكام شرع را سبك ميشمارند; با برپايي نمازهاي جماعت، تكاليف و مواضعشان مشخص گردد. به وسيله نماز جماعت، اسلام، ظاهر و غالب ميشود، و نظارت عمومي و همگاني تحقق پيدا ميكند و براي مردم، اين امكان به وجود ميآيد، تا بتوانند به مسلماني يكديگر گواهي دهند و اين گواهيها جايز ميشوند و با اين همه، در نماز جماعت زمينهاي براي كارهاي نيك و تقوا هست و نيز نيروي بازدارندهاي از معصيتهاي خداوند ـ عزّوجلّ ـ وجود دارد.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 88، ص 12.)



فرهنگ ومعارف قرآن