آنچه اسلام بدان توصيه كرده در راستاي حفظ عفّت زن است، ولي اگر ضرورت حكم كند كه زن در جامعه حضوري فعّال داشته باشد، با حفظ عفّت و رعايت ضوابط شرعي، حضور او مانعي ندارد; چنان كه حضرت زينبنيز در سفر كربلا و پس از آن در كوفه و شام حضوري فعال داشت.

در قرآن نيز ميتوان نشانههايي از حضور زن در اجتماع يافت. در سورة احزاب، آيه 56 ميخوانيم: اي پيامبر، به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: پوششهاي خود را بر خود فروتر گيرند. اين براي آن كه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند ]به احتياط[ نزديكتر است و خدا آمرزندة مهربان است.

در تفسيرهاي روايي، دربارة نزول اين آيه آمده است: زنان براي نمازهاي يوميّه به مسجد پيامبر6 ميآمدند و به او اقتدا ميكردند. وقتي شب ميشد و زنان براي نماز مغرب و عشأ و نماز صبح از منزل خارج ميشدند، مورد تعرض جوانان قرار ميگرفتند; لذا آيه نازل شد و فرمود: با رعايت حجاب به آنان بفهمانيد كه شما اهل كارهاي خلاف نيستيد و بدين وسيله آنها شما را به اهل عفت و پاكدامني ميشناسند و متعرض نميشوند.

نكته قابل توجه اين كه اولاً در اين آيه شريفه زنان را از رفتن شبانه به نماز عشأ يا صبح منع نميكند ولي دستور ميدهد با حفظ عفاف و حجاب عملاً جامعه را به پاكي و امنيت دعوت كنند و ثانياً همانطور كه در آيه بعد آمده است مزاحمان عفت و امنيت را تهديد ميكند كه اگر از رفتار خلاف خود دست برندارند گرفتار مجازات تبعيد و... خواهند شد.(ر.ك: تفسير كنزالدقائق، ميرزا مشهدي، ج 10، ص 443 و 444، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي.)

در استفتائات حضرت امام خميني; دربارة حكم شركت بانوان در نمازهاي جماعت يوميّه و نماز جمعه، چنين آمده است: كراهت ندارد، بلكه در بعضي موارد مطلوب است.(احكام بانوان، محمد وحيدي، ص 26، سؤال 16، انتشارات دفتر تبليغات اسلامي.)



فرهنگ ومعارف قرآن