مقتضاي ادب و خلوص در برابر خدا و ايستادن در آستان جلال وعظمت او، اين است كه از آراستگي ظاهر و باطن بهرهمند باشد. و اينآراستگي شروطي دارد:
الف) قبل از ورود به نماز، لباس سفيد و تميز بپوشد و خود را معطر كند.
ب) در جايگاه مخصوص عبادت قرار گيرد و قبل از ورود دو ركعت نافلهبخواند.
ج) قبل از شروع به نماز واجب، با صداي بلند اذان و اقامه بگويد.
د) در هنگام نماز، توجه و دقت به الفاظ و معاني آن داشته باشد؛ بهخصوص در «اياك نعبد و اياك نستعين»، (تنها تو را ميپرستم و تنها از تو ياريميجويم).
ه) در هنگام ايستادن فقط به محل سجده و در ركوع بين دو پار ا نگاه كند.
ي) با صورت و دستان خود بازي نكند. خلاصه، كمترين اثر اين شروطظاهري، تلقين كردن اهميت نماز به قلب است. همان طور كه انسانها هنگامملاقات با شخص بزرگ، ادب را رعايت ميكنند؛ نمازگزار نيز با رعايت اينامور، عظمت خداي متعال را به قلب القا ميكند و به باطن سرايت ميدهد.در نتيجه حضور قلب و اخلاص در نماز حاصل ميشود.(ر.ك: حضور قلب درنماز)


ستاد اقامه نماز