نماز در سفر با هشت شرط شكسته است. 1 ـ سفر كمتر از هشتفرسخ شرعي نباشد حالا يا هشت فرسخ برود و يا رفت و برگشت او هشتفرسخ باشد كه به حسب كيلومتر بايد رفت و برگشت 45 كيلومتر باشد.
2 ـ از ابتداء سفر قصد هشت فرسخ را داشته باشد؛ بنابر اين اگر بعد از طي دوفرسخ نيت كند كه دو فرسخ ديگر برود كه روي هم رفته هشت فرسخ بشودنماز شكسته نميشود.
3 ـ در بين راه از قصد خود بر نگردد.
4 ـ سفر او حرام نباشد، مثل كسي كه براي ترك كار واجب و يا انجام دادن كارحرام مثل دزدي سفر ميكند كه اين افراد بايد نماز را تمام بخوانند.
5 ـ پيش از رسيدن به هشت فرسخ به وطن خود يا جايي كه ميخواهد ده روزيا بيشتر در آنجا بماند نرسد؛ زيرا در اين صورت نماز شكسته نميشود.
6 ـ از صحرانشينها كه در بيابان گردش ميكنند و هر جا كه آب و خوراك برايخود و حيوانات آنها باشد ساكن ميشوند و بعد از مدتي به جاي ديگرميروند نباشد، زيرا اينها بايد نماز را تمام بخوانند.
7 ـ شغل او مسافرت كردن نباشد مانند راننده ماشين و قطار و هواپيما و امثالاينها كه نمازشان در غير سفر اول اگر چه براي بردن اثاثيه منزل خودشان باشدتمام است.
8 ـ آنكه به حد ترخص برسد. ترخص از ريشه رخصت به معناي اجازه است؛يعني، آن مكاني كه وقتي شخص مسافر به آن نقطه برسد اجازه دارد نماز راشكسته بخواند و آن مكان براي كسي كه از وطن مسافرت ميكند جايي استكه از آنجا ديوار ساختمانهاي شهرش را نبيند و صداي اذان معمولي كه گفتهميشود را نشنود. (مراد از اذان معمولي؛ يعني، بدون استفاده از بلندگو).وقتي اين هشت شرط جمع شد نماز ظهر و عصر و عشاء شكسته ميشود وروزه هم صحيح نيست.


ستاد اقامه نماز