احكام شرعي در دين اسلام همگي در مسير تكامل انسان است و داراي مصلحت. انسان در پرتو عمل به اين احكام از آن مصالح بهره مند مي شود، ولي چه بسا او به دليل نارسايي و محدوديّت انديشه نتواند به بسياري از اسرار احكام و مصالح آگاهي يابد. بايد دانست كه اين ناآگاهي از فلسفه احكام زياني به انسان وارد نمي سازد. اين است كه او در راه انجام وظايف بكوشد. بنابراين مثلا آنچه درباره نماز ميّت مهم است، عمل كردن به دستور نماز ميّت و انجامش بنابر فرمان خداست، ولي اين كه چرا بايد اين نماز را ايستاده خواند يا چرا ركوع و سجود ندارد، دانستنش لازم نيست و تأثيري در هدف از انجام آن ندارد.
 
(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ29ـ


تبيان