رزمندگان در جبهه هاي غرب و جنوب , حالت هاي عرفاني غير قابل وصفي داشتند. آنان به خاطرزنده كردن نماز و استقرار ارزش هاي اسلامي , خود را به آب و آتش مي زدند و در ميدان هاي مين و در ميان رگ بارمسلسل ها براي دفع متجاوزان و استقرار نظام اسلامي , از جان خود گذشتند. آن ها غالباً در جبهه ها نماز جماعت برپا مي كردند و حضور روحانيون در بين آنان چشم گير بود. هر جا روحاني را مي ديدند, به او عشق مي ورزيد و نمازجماعت بر پا مي كردند. گاه گلوله هاي توپ و خمپارهء دشمنِ بعثي به سنگري كه در آن نماز جماعت بر پا مي شد,اصابت مي كرد و تعدادي به شهادت مي رسيدند. بعضي از رزمندگان در تاريكي هاي شب , سر بر خاك عبوديت مي نهادند و گريه و ناله مي كردند. ياد آن روزگار ماندني باد.



دفتر تبليغات اسلامي