گاهي براي انساناين حالت پيش ميآيد كه احساس ميكند بول يا مني از او خارج ميشود، ولي با دقت ميبيند كه چيزي از او بيرون نيآمده است. در اين صورت اين شخص حالتي شبيه به حالت وسواسي پيدا كرده است و بايد به احساس و شك خود اعتنا نكند.

اما گاهي واقعاً از انسان مايعي بيرون ميآيد كه پندار ميكند بول يا مني است، ولي در واقع بول يا مني نيست، بلكه مايع زرد رنگي است كه به آن وذي يا ودي يا مذي ميگويند اين گونه مايعها پاك است و وضو و نماز را باطل نميكند.

بنابراين، اگر واقعاً مايعي بيرون آيد و يقين داشته باشيم كه مني است، بايد غسل جنابت انجام داد و سريعاً نماز خواند و اگر در بين نماز مني بيرون آمد اشكالي ندارد و نماز صحيح است. اگر مقدور باشد براي هر نماز بايد يك غسل انجام داد و اگر مقدور نباشد بايد تيمم بدل از غسل انجام داد و نماز را خواند.(1).

اگر انسان دچار مرضي است كه قطره قطره بول از او بيرون ميآيد وظيفهاش اين است كه براي هر نماز يك وضو بگيرد و سريعاً نمازش را بخواند و اگر حتي در بين نماز هم بول از او خارج ميشود ميتواند چند نماز را با يك وضو بخواند(2)

(پاورقي امام خميني، استفتائات، ج 1، ص 49، سؤال 87.)

(پاورقي2 توضيح المسائل مراجع، ج 1، مسئله 310.)



دفتر تبليغات اسلامي