برادر آزاده ! از اين كه با ما مكاتبه نموديد سپاسگزاريم . يكي از شرايط تعلّق تكليف به افراد, دارابودن عقل است و اگر احراز شود شخصي به طور كامل مشاعرش را از دست داده , تكليفي متوجه او نيست . درصورت احراز اختلال مشاعر پدرتان به طور كامل , نماز و روزه اي بر عهدهء ايشان نبوده تا قضاي آن به جا آورده شود.

روزه اي بر عهدهء پدر مرحومتان نبوده , چون به علت مريضيِ سختي كه عارض ايشان شد و تا وفات ايشان استمرار يافت , مختل المشاعر و ناتوان بودند و تكليفي براي روزه گرفتن نداشتند.

اما در خصوص نماز, اگر در زمان مريضي , اختلال مشاعر در همه حال به حدي نبوده كه عنوان جنون بر آن صدق كند و در تمام اوقات نماز در حال اغما و بيهوشي نبود, واجب است قضاي نماز فوت شده به جا آورده شود.()

(پـاورقي 1.توضيح المسائل مراجع , ج 1 ص 792 مسئله 1398

چون مي فرماييد از ابتداي مريضي پدرتان به طور كامل اختلال مشاعر داشتند, نمازي هم بر عهدهء ايشان نبوده تاقضاي آن را به جا آوريد. اما در هر حال به جا آوردن نماز و روزه از طرف پدر مرحومتان , موجب شادي روح ايشان و عُلُوّ درجهء ايشان خواهد بود. خداوند به شما آزادهء سرفراز توفيق دهد كه در همه حال به تكليف خود عمل كنيد.



دفتر تبليغات اسلامي