شما در استدلال خود فرموده اند: اين احتمال وجود دارد, اگر به جاي اين جمله مي گفتيد: اين مطلب قطعي است , نتيجه اي كه گرفته ايد, صحيح بود. بنابراين استدلال شما از نظر عقلي صحيح نيست . درحقيقت شماعلت شكسته بودن نماز مسافر و روزه نگرفتن او را مشكلات سفر دانسته ايد, از شما سوال مي كنيم : از كجا اين علت را استنباط كرده ايد؟ نه تنها احكام شرعي بايد طوري باشد كه بتوان آن ها را مستند به شرع و پيامبر و خدا كرد. وقتي مجتهدي به حكمي فتوا مي دهد, بايد طوري باشد كه افترا و تهمت به خدا و بدعت گذاري در دين نباشد. درحقيقت مجتهد آزاد نيست كه به هر احتمالي بتواند استدلال كند و بر اساس آن فتوا بدهد و بگويد حكم خدا اين است . فقها نيزمانند شما اين احتمال را در بحثها و درس هاي اجتهادي خود مطرح مي كنند و اين طور نيست كه علما و فقها اين احتمالات را ناديده بگيرند و به آن ها توجهي نداشته باشند.

مضافاً اين كه تشريع و فريضه نماز در بدو امر دو ركعت بود, حضرت رسول از ذات اقدس الهي در خواست كردكه دو ركعت بر نمازهاي چهار ركعتي براي كساني كه در حضر هستند اضافه شود. اين درخواست پذيرفته شد كه براي حاضران و كساني كه در وطن خود حضرو دارند يا در جايي هستند كه در حكم وطن است دو ركعت افزوده شود, اما در حال سفر همان دو ركعت به حال خود باقي ماند; از اين رو نماز شكسته مفهومي ندارد, چرا كه در سفرهمان دو ركعت فرض الله به حال حمد باقي است . آن دو ركعتي كه براي مقيم اضافه شده فرض اليني مي باشد;بنابراين فلسفه و حكمتش ممكن است اين باشد.



دفتر تبليغات اسلامي