مشتركات مذاهب اسلامي - به ويژه دو مكتب تشيع و تسنن - بسيار زياد است. در بسياري از اصول دين و فروع دين اين دو با يكديگر اشتراك دارند و عموم مسلمانان بايستي با تكيه بر مشتركات خود، راه وحدت را پيموده و يا از طرح موارد مورد اختلاف پرهيز كنند. برادر عزيز! كاش نوشته بوديد كه كدام يك از جنبه هاي نماز برادران اهل سنت شما را مجذوب ساخته است؛ چون بسياري از موارد آن مورد اتفاق شيعه و سني است گرچه ممكن است برخي به آن عمل نكنند (مثلاً نظم صفوف، شركت در جماعت، اهتمام به نماز اول وقت و...) در اين صورت به شما خواهيم گفت كه برادران اهل سنت نوعاً در اين موضوع گوي سبقت را ربوده اند؛ ولي اگر مقصود شما چگونگي نماز خواندن است، تفاوت شيعه و سني در اين مورد تنها در دست بسته نماز خواندن و گفتن آمين و سجده بر هر چيز است و در بقيه موارد تفاوت چنداني نيست. براي اين موارد نيز فقهاي شيعه دليل فقهي دارند كه جايگاه بررسي آن در فقه استدلالي است. اين تفاوت ها از آنجا ناشي مي شود كه شيعه، فقه خود را فقط از پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) مي گيرد؛ ولي اهل سنت از اشخاص ديگري نيز در اين زمينه بهره مي برند.

مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها