تا انسان قصد ماندن هميشگي در جايي كه غير وطن اصلي او است نداشته باشد وطن او حساب نمي شود>.(1)

بنابراين , اگر شخص مورد نظر, از ابتدا قصد ماندن دائمي آن جا را داشته , اما به دلايلي به وطن اصلي خويش برگشته است , آن جا وطن اتخاذي او به حساب مي آيد و مادامي كه از آن جا اعراض نكرده باشد هر وقتي كه وارد آن محل مي شود نمازش تمام است . در غير اين صورت , وطن اتخاذي محسوب نشده و در نتيجه وقتي به آن جا واردمي شود نمازش شكسته است

(پـاورقي 1.آيت الله فاضل لنكراني , جامع المسائل , ج 1 ص 127 سؤال 461





دفتر تبليغات اسلامي