نماز از نظر اجتماعي، تاثيرات زيادي بر اصلاح جامعه دارد. نماز موجب نظم و انضباط نمازگزاران، وحدت و همدلي مسلمين، از بين رفتن فساد و تباهي جامعه و پاكسازي معنوي محيط ميشود. نماز سازنده و تعالي بخش انسان و فراهم آورنده محيطي پاك و ديني است.
خواندن نماز علاوه بر آنكه انجام يك دستور واجب الهي است، خود مانع از ارتكاب زشتيها، خلافها وگناهان ديگران است و جامعه را از وجود بسياري از مفاسد و منكرات پاك ميكند و قانون و فرهنگ توحيدي را حاكم ميسازد.
بر اين اساس مقررات اجتماعي و اصول انساني و اخلاقي به وسيله خانوادههايي كه با نماز و مسجد سر و كار دارند، بيشتر رعايت ميشود.
همچنين نماز كاركرد مهم تربيتي و اجتماعي دارد. نظافت و طهارت لباس و بدن، غصبي نبودن لباس و محل نماز، وقتشناسي و... از شرايط صحت نماز است و نمازگزار واقعي، طبق آيات 19 تا 35 سوره معارج، كسي است كه: نمازش ترك نشود؛ قسمتي از اموال خود را متعلق به بينوايان و محرومان بداند؛ روز جزا را باور داشته باشد و خود را از عذاب پروردگار ايمن نداند؛ دامان خود را از شهوتراني پاس نگه دارد؛ و به امانتها و پيمان خود وفادار باشد؛ براي حفظ حقوق مردم نترسد و براي شهادت قيام كند. علاوه بر اين شعارهاي متن نماز، خود سازنده و تربيت كننده فرد و اجتماع است. نماز روح انضباط را در انسان تقويت ميكند؛ چرا كه دقيقاً بايد در اوقات معيني انجام گيرد كه تأخير و تقدم آداب و احكام آن، موجب بطلان نماز ميشود.
{P - تفسير نمونه، ج16، ص289. P}
رسول خدا(ص) فرمود: كسي كه نماز را سبك شمارد، شفاعت من شامل حال او نميشود.
{P - الكافي، ج 6، ص 400. P}


ستاد اقامه نماز