شراب از نجاسات و نوشيدن آن حرام و از گناهان كبيره است. عذاب اخروي شرابخوار بسيار شديد است، ولي ارتكاب اين گناه كبيره نبايد مانع خواندن نماز و ديگر وظايف شرعي باشد. گناهكار بايد وظايف خود را انجام دهد. از نماز خواندن در حال مستي نهي شده است: لا تقربوا الصلوه و أنتم سكاري؛ در حال مستي نماز نخوانيد . در حال عادي بايد نماز را بخواند و نمازش صحيح است و يا اگر اذان بگويد، اشكالي ندارد.

نماز و عبادات شرابخوار گرچه صحيح است و از گردن او ساقط ميشود، ولي بايد بداند با انجام اين گناه بزرگ، عبادات او قبول نيست، زيرا فرق است بين صحيح بودن عملي و قبول آن، ممكن است نماز و عبادات كسي صحيح باشد، ولي بر اثر گناه و معصيت مورد قبول خدا قرار نگيرد.

علي(ع) فرمود: من شرب المسكر لم تقبل صلوته أربعين يوماً و ليلهً؛ كسي كه مست كننده بنوشد، تا چهل شبانه روز نمازش قبول نميشود .[3]

پيامبر(ص) فرمود: اگر در آن چهل روز بدون توبه بميرد، خداوند او را از آبهاي جوشان جهنم خواهد نوشانيد .[4]

از ديدگاه اسلام حتي نشستن بر سفرهاي كه در آن شراب نوشيده شود، حرام است، گرچه علي(ع) فرمود: لا تجلسوا علي مائده تشرب عليها الخمر ؛ بر سر سفره (يا ميزي) كه در آن شرب خمر ميشود ننشينيد .[5]

رسول اللّه (ص) فرمود: ملعون است، ملعون است كسي كه بر سفرهاي كه در آن شراب نوشيده شود بنشيند .[6]

تذكر:

اگر كسي اهل شرب خمر باشد ولي به مسجد برود و اذان بگويد، نبايد او را مذمّت كرد و او را از مسجد و انجام كارهاي خير بازداشت، بلكه كم كم نماز و شركت در مسجد او را از گناه و آلودگي نجات ميدهد.

او را با زبان نرم و رعايت مراتب امر به معروف و نهي از منكر از گناه باز دارند.

غذا خوردن از منزل كسي كه شرب خمر ميكند، در صورتي كه در نجاست غذا شك داشته باشيم، اشكالي ندارد.

[3] بحارالانوار، ج79، ص 138.

[4] همان، ص 131.

[5] همان، ص 128.

[6] همان، ص 141.



دفتر تبليغات اسلامي