فتواي امام خميني(ره) اين است كه فقط قضاي نماز پدر بر پسر بزرگتر واجب است. ايشان در اين مسئله حكم به احتياط دارند.

مادر در اين مسئله به پدر ملحق نميشود، گرچه قضاي نماز مادر بر پسر بزرگتر موافق احتياط است.(1)

اما مراجع بزرگواري مثل آيات عظام: گلپايگاني، اراكي، فاضل، صافي و مكارم قضاي نماز مادر را هم بر پسر بزرگتر واجب ميدانند.(2)

البته اگر كسي مقلّد امام باشد، بنابر فتواي احتياط امام و فتواي واجب مراجع ديگر بايد آن را به جا آورد. وجوب خواندن نماز مادر بر شما در صورتي است كه پسر بزرگتر باشيد.

اما بر فرض اين كه قضاي نماز مادر بر شما واجب نباشد، اين عمل احسان به مادر به شمار ميرود و كاري است كه رضايت پروردگار را در پي دارد؛ چون با آن بخشي ناچيز از زحمات مادر جبران ميشود.

حال اگر پسر بزرگتر بوديد و نظر مرجع تقليد شما اين بود كه قضاي نماز مادر هم واجب است، وظيفه شما به شرح زير است:

اگر پسر بزرگتر بخواهد نماز پدر (رساله امام خميني)(3) نماز پدر و مادر (اراكي، گلپايگاني و صافي)(4) را بخواند، بايد به تكليف خود عمل كند، مثلاً قضاي نماز صبح و مغرب و عشا را بلند بخواند.(5)

آية اللَّه مكارم شيرازي فرموده است: پسر بزرگتر هنگام قضاي نماز و روزه پدر و مادر بايد به تكليف خود عمل كند، يعني دستورهاي نماز و روزه را مطابق حكم مرجع تقليد خود به جا آورد.(6)

با كنار هم قرار دادن اين دو مسئله به اين نتيجه ميرسيم كه پسر بزرگتر هنگام قضاي نماز پدر و مادر به خاطر زياد بودن آن نميتواند آن را نشسته به جا آورد، چون وظيفه او ايستادن است.

آخرين نكته: تند خواندن نماز اگر به صحيح خواندن آن و ديگر شرايط نماز ضرري نزد، اشكال ندارد.

پي نوشتها:

1. تحريرالوسيله، ج 1، القول في صلاة القضاء، م 16.

2. توضيح المسائل مراجع، دفتر انتشارت جامعه مدرسين، ج اوّل، ص 793 - 789.

3. توضيح المسائل مراجع (فتواي امام خميني) مسئله 1395.

4. توضيح المسائل مراجع، ذيل مسئله 1395.

5. توضيح المسائل مراجع.

6. توضيح المسائل مراجع.



دفتر تبليغات اسلامي