ادريس عليه السلام و نماز
ادريس؛ خنوخ يا اخنوخ، پيغمبري كه پس از آدم و پيش از نوح مي زيسته و او، جد پدر نوح است، وي فرزند يارد بن مهلائيل بن قينان بن انوش بن شيث بن آدم عليهم السلام است.
گفته شده: از اين جهت او را ادريس مي گفتند كه بسيار درس مي گفته و بيش از هر چيز به درس دادن اشتغال داشته (استبعاد نشود كه «درس»، عربي و او در عهد سريانيان مي زيسته؛ چه زبان عربي آنچنان به زبان سرياني آميخته كه گوئي اين دو همزاد بوده اند) نام مادرش قينوس است و او را مثلث النعمة خوانند كه جامع پادشاهي و حكمت و نبوت بوده است.
نام اين پيغمبر دو بار در قرآن كريم ذكر شده: «وَ اذْكُرْ فيِ الْكِتَابِ إِدْرِيسَ إِنَّهُ كاَنَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا؛ (1)
«وَ إِسْمَعِيلَ وَ إِدْرِيسَ وَ ذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِّنَ الصَّابِرِين.» (2)
از پيغمبر اسلام صلي الله عليه و آله روايت شده كه سي صحيفه بر او نازل شده و او نخستين كسي است كه به قلم نويسندگي كرد و در علم نجوم و حساب نظر داشت و اولين كسي است كه لباس دوخت و لباس به تن كرد و قبل از او پوست مي پوشيدند. و اينكه قرآن مي گويد: «و رَفَعناهُ مَكاناً عَليّاً»، گفته شده منزلت والاي او همان مقام نبوت و تقرب او به خداي تعالي بوده است.
علامه ي مجلسي از حضرت صادق عليه السلام روايت مي كند:
به هنگام ورود به شهر كوفه از مسجد سهله ديدن كن و در آن جايگاه مقدس نماز بگزار و حل مشكلات ديني و دنيايي ات را در آن مقام از حضرت حق بطلب، زيرا مسجد سهله خانه ي حضرت ادريس است؛ انسان بزرگواري كه در آنجا به پيشه ي خياطي مشغول بود و نمازش را در آن جايگاه اقامه مي كرد.
آري، آن كس كه در آنجا دست نياز به سوي بي نياز بر دارد بي جواب نمي ماند و در قيامت در كنار ادريس از مقام بلندي برخوردار خواهد بود و به خاطر عبادت و اظهار نيازمندي در آن مسجد، از ناراحتي هاي دنيايي و شر دشمنان در پناه حق قرار خواهد گرفت. (3)
طبرسي بزرگوار حضرت ادريس را از قديمي ترين پيامبران خدا و جد پدري نوح مي داند. (4)
عنايت كنيد كه حضرت ادريس كه قبل از نوح مي زيسته فرهنگش همراه نماز بوده و مكان اقامه ي نمازش چندان مقدس و مبارك است كه حضرت صادق عليه السلام دعاي دعا كننده را در آن مقام مستجاب مي داند. (5)