نقل شده است: امام جواد عليه السلام با همسر خود از بغداد به مدينه مراجعت مي نمودند. وقتي به كوفه رسيدند در خانه مسيب فرود آمدند. آن هنگام غروب آفتاب بود (و اول وقت براي نماز مغرب، و لذا حضرت براي آن كه هم نماز اول وقت را درك كنند و هم ثواب نماز خواندن در مسجد را) به مسجد وارد شدند. در صحن مسجد درخت سدري بود كه بار نمي داد و ميوه اي نداشت. حضرت كوزه ي آبي را طلبيدند و در زير آن درخت وضو گرفتند و همانجا به نماز ايستادند و نماز مغرب را با مردم حاضر به جا آوردند و بعد از حمد در ركعت اول سوره ي نصر و در ركعت دوم توحيد خواندند و قنوت (با حال و معنويتي) به جاي آوردند و پس از اتمام نماز لحظه اي نشستند و ذكر خدا گفتند، سپس چهار ركعت نافله ي مغرب به جا آوردند، آن گاه تعقيبات نماز مغرب را انجام داده و دو سجده شكر به جا آوردند... بعد از رفتن امام از مسجد، مردم ديدند آن درخت به بركت آن حضرت ميوه داده و ميوه اي شيرين و بدون دانه از آن چيدند و خوردند. (1)