سرانجام منصور، توسط افراد مرموزي با انگور زهرآلود امام جعفرصادق عليه السلام را مسموم كرده، و آن حضرت بر اثر آن به شهادت رسيد، او در دنيا سخن بسيار فرمود، حوزه ي علميه را تأسيس كرد، و چهار هزار نفر شاگرد تربيت نمود، يكي از شاگردانش به نام زراره (ره) چندين هزار حديث از او آموخت و...
ولي هنگامي كه به بستر شهادت افتاد، به دو چيز سفارش مخصوص كرد:
1- نماز (پيوند نيك با خدا).
2- صله رحم (پيوند نيك با خويشاوندان).

ام حميده (كنيز او) گويد: در آن هنگام كه امام صادق عليه السلام در آستانه ي شهادت بود، چشم گشود و فرمود: «بستگانم را حاضر كنيد، ما همه ي آنها را حاضر كرديم، به آنها فرمود: «إِنَّ شَفَاعَتَنَا لَا تَنَالُ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلَاة؛ همانا شفاعت ما به كسي كه نماز را شبك بشمرد، نرسد.» (1)