لشگريان يزيد به رهبري عمر سعد گرچه تلاش كردند در بعد از ظهر روز نهم محرم كار را يكسره كنند، اما امام حسين عليه السلام شب عاشورا را مهلت خواست، سپس به ياران فرمود:
«برخيزيد، از اين آب بنوشيد كه آخرين روزي شما در دنياست، با آن وضو بسازيد، غسل كنيد، و لباس هاي تان را با آن شستشو دهيد كه فردا كفن هاي شما خواهد بود.»
آن گاه شب عاشورا را همه به دعا و نماز و قرآن و ذكر و نيايش گذراندند، هر كس از دور به خيمه ها نزديك مي شد، گويا به كندوي زنبوران عسل نزديك شده است. (1)

در شب عاشورا سي و دو نفر از سپاه عمرسعد كه گذارشان به خيمه هاي حسين عليه السلام افتاد، به آن حضرت پيوستند. (2)

امام حسين عليه السلام و يارانش سرگرم نبرد بودند كه ابوثمامه، «عمرو بن عبدالله صائدي» خطاب به آن حضرت گفت:
وقت نماز ظهر است، گرچه من دست از تو نمي كشم تا كشته شوم اما دوست دارم دو ركعت نماز با تو بخوانم.
امام سر برداشت و در حق او اين گونه دعا كرد.
«ذكرت الصلاة، جعلكَ الله مِنَ المُصلّين الذّاكرين! نعم، هذا اوّل وقتها»؛
نماز را به يادمان آوردي، خدا تو را از نمازگزاران و ذاكرين قرار دهد، آري هم اكنون اول وقت براي نماز ظهر است.
آن گاه به ياران فرمود: از كوفيان بخواهيد دست از جنگ بردارند تا نماز بخوانيم كوفيان مخالفت كردند.
حضرت اباعبدالله عليه السلام خود اذان گفت، وقتي اذان تمام شد، خطاب به عمر سعد فرمود:
واي بر تو اي پسر سعد! آيا احكام اسلام را از ياد بردي؟ آيا جنگ را متوقف نمي كني تا ما نماز خود را بخوانيم و شما نماز خود را بخوانيد، سپس به پيكار برگرديم؟
عمر سعد جواب نداد. امام عليه السلام فرمود:
شيطان بر او چيره شده است؛
آن گاه به زهير بن قين و سعيد بن عبدالله فرمود:
شما دو نفر جلو بايستيد تا من نماز ظهر را بخوانم. (3)

آن حضرت ظهر روز عاشورا وقتي مي خواستند در سجاده ي عشق قرار گيرند، دشمن نگذاشت و از هر طرف، تيرها را به جانب آن حضرت نشانه گرفتند، امام حسين عليه السلام به زهير بن قين بجلي و سعيد بن عبدالله حنفي فرمود:
«شما پياده شويد و در پيش روي من بايستيد تا نماز بخوانم و با خداي خود در اين لحظه هاي آخر عمر راز و نياز كنم.» (4)

نازم به عاشقي كه در عشق باز كرد
در خاك و خون تپيدن او كشف راز كرد

تا هر بشر بداند اهميت نماز
با خون وضو گرفت و شروع نماز كرد