حضرت «فاطمه عليهاالسلام» هر وقت مشكلي برايش پيش مي آمد متوسل به نماز مي شد و مشكل خود را با خواندن نماز حل مي كرد.
در اين باره آمده است كه: چند روزي غذا داخل خانه ي «فاطمه عليهاالسلام» كمياب شد و حسن و حسين و زهرا و علي عليهم السلام همه گرسنه بودند. روزي حضرت علي عليه السلام وارد خانه شد ديد حضرت «رسول صلي الله عليه و آله» ميهمان دخترش «حضرت فاطمه عليهاالسلام» است در حالي كه «فاطمه زهرا عليهاالسلام» مشغول نماز است و طبقي سرپوشيده كنار اطاق قرار دارد. وقتي كه «حضرت فاطمه عليهاالسلام» از نماز فارغ شد سرپوش را از روي طبق برداشت ديد كاسه اي بزرگ پر از نان و گوشت است.
حضرت علي عليه السلام رو به «فاطمه» كرد و فرمود: اي فاطمه! اين غذا از كجا برايت آورده شده است؟
عرض كرد: يا علي! اين طبق از جانب خداوند نازل گرديده و خدا به هر كس كه بخواهد بدون حساب روزي مي دهد.
حضرت رسول فرمود: آيا مي خواهيد نظير اين داستان را براي شما نقل كنم؟
گفتند: بلي، يا رسول الله!
فرمود: يا علي! مثل شما، مثل حضرت «زكريا» است كه هر وقت بر حضرت «مريم» وارد مي شد مي ديد او در محراب عبادت است و در پيشگاه او طبقي از غذا مهياست.
مي فرمود: «اي مريم! اين غذا را چه كسي براي تو آورده و از كجا آمده است؟»
«مريم» در جواب مي گفت: اين طبق از جانب خداوند بر من نازل شده است و او هر كس را بخواهد بدون حساب روزي مي دهد. (1)
آن گاه حضرت «فاطمه» طبق بهشتي را حاضر ساخت و همگي بر سر طبق نشتند و از غذا ميل كردند و آن طبق غذا تا يك ماه به جاي خود باقي بود.
آن ظرف غذا همان ظرفي است كه الان حضرت مهدي عليه السلام از آن غذا مي خورد. (2)
شاعر درباره ي نماز حضرت «زهرا عليهاالسلام» چه زيبا سروده است.

اي بهشت از نور رويت دلپذير
خوبي ات در هر دو عالم بي نظير

گوهر پاكت، به مريم همطراز
هم چو مريم، اهل راز، اهل نماز

چون نمازت مي شود يك پل ز نور
مي كند از آن دعاهايت عبور

كن دعا تا خلق انسانخو شوند
تا ملايك جمله آمين گو شوند

كن دعا اي عرش اعلي پايه ات
بيش از اهل خويش بر همسايه ات

از دعايت ابر غفران - اشك ريز
از دعايت بحر رحمت موج خيز

اي امانت! اي جگر بند رسول
فاطمه - صديقه زهراي بتول

گر نمي گفت از تو همسر - يا پدر
كس نبود از كسب حالت - با خبر

آه... اي بانوي طوبي سايه- آه...
آه... اي طوبي رضوان جايگاه

چون پيامبر را به دو، در وا كني
شرم از ميهمان نابينا كني

تاول دستان كاري - پند تو
خط بند مشك - گردنبند تو

دل - خوش از مهر نهاني كردنت
با يتيمان مهرباني كردنت

لقمه از خويش از كسانت باز گير
زانكه در راهند، مسكين و اسير

گشت تسبيح تو اي نيكو سرشت
خلق را يك در ز درهاي بهشت

از غمت اي پيش حق - با آبرو
ابر بغضي تلخ دارم در گلو

بغضم آيا از حديث كربلاست؟
يا زياد درد پهلوي شماست

در دلم اين بغض غوغا مي كند
آخر اين شعر سر وا مي كند (3)