ليث بن سعد مي گويد: «روزي پيامبر صلي الله عليه و آله نماز جماعت مي خواند و جمعي به وي اقتدا كرده بودند. حسين عليه السلام، كه كودك بود، در همان نزديكيها بود، وقتي كه رسول خدا صلي الله عليه و آله به سجده مي رفت، حسين عليه السلام آمد و به پشت پيامبر صلي الله عليه و آله سوار مي شد و پاهايش را حركت مي داد و مي گفت: «حل... حل» (كه شتر را با تكرار اين واژه مي رانند) هنگامي كه رسول خدا صلي الله عليه و آله مي خواست سر از سجده بردارد، حسين را مي گرفت و آرام به زمين مي گذاشت و بلند مي شد، و وقتي كه به سجده مي رفت، باز حسين مي آمد و بر پشت رسول خدا صلي الله عليه و آله سوار مي شد و پاهايش را حركت مي داد و مي گفت: «حل... حل».
اين موضوع تا آخر نماز تكرار شد، يك نفر يهودي اين منظره را مي ديد، به عنوان اعتراض، نزد رسول خدا صلي الله عليه و آله آمد و گفت: «اي محمد! شما با كودكان به گونه اي رفتار مي كنيد، كه ما اين گونه رفتار نمي كنيم.»
پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: «اگر شما به خدا و رسولش ايمان داشته باشيد، به كودكان خود مهرباني مي كنيد و با مهر و نوازش با آنها رفتار مي نماييد.» يهودي از دستور مهرانگيز تربيتي اسلام و بلندنظري پيامبر صلي الله عليه و آله مجذوب اسلام شد و همان دم قبول اسلام كرد، و به صف مسلمين پيوست. (1)