در چهار سوره از قرآن، سجده واجب وجود دارد كه عبارت اند از: سجده (سوره 32، آيه 15)، فصلت (سوره 41، آيه ي 37)، نجم (سوره 53، آيه 62) و علق (سوره 96، آيه ي 19).

اگر كسي يكي از اين آيات را خواند و يا شنيد، بايد فورا به سجده رود و پيشاني را بر خاك يا چيزي كه سجده بر آن صحيح است، بگذارد. گفتن ذكر مستحب است و هر ذكري بگويد اشكال ندارد؛ ولي ذكر مخصوص عبارت است از: «لا اله الا الله حقا حقا لا اله الا الله ايمانا و تصديقا سجدت لك يا رب عبوديتا ورقا لا مستكبرا و لا مستنكفا بل انا عبدك الضعيف الذليل».

البته در بعضي از سوره هاي ديگر هم آياتي است كه مستحب است براي آنها سجده شود. گفتني است از جمله چيزهايي كه بر جنب و زن در حال عادت حرام است، خواندن اين چهار سوره است. اما اگر سوره هاي ديگر را بدون اين كه دست روي خط آن بگذارد، تا هفت آيه بخواند اشكال ندارد و خواندن بيشتر از هفت آيه، كراهت دارد ولي حرام نيست.



[ صفحه 170]



البته كراهت در اين مورد به معناي كمتر بودن فضيلت و ثواب، نسبت به حالت طهارت است.