نماز يك مجموعه ي چند منظوره است كه بدون انجام دادن آن، اهداف مشخص شده تأمين نمي گردد.

اگر هدف نماز، تنها و تنها ياد خدا بود؛ اين كار با راز و نياز و خلوت دل نيز حاصل مي شد؛ ولي علاوه بر هدف ياد شده، كاركردهاي فراوان ديگري در نماز هست كه تنها در پرتو نماز مي توان آنها را محقق ساخت.

1- طهارت و پاكيزگي (وضو، غسل، لباس پاك و مكان پاك).

2- رعايت به حلال و حرام و كسب حلال (مكان مباح، آب مباح و لباس مباح).

3- توجه به زمان، وقت و فرصت ها (اوقات نماز).

4- توجه به اصول اعتقادي (اصول مطرح شده در سوره حمد و...).



[ صفحه 115]



5- توجه به الگوها و نمونه ها (انعمت عليهم، عباد الله الصالحين...).

6- اعلام و شعار (اذان و اقامه).

7- وحدت و همدلي (نماز جماعت، نمازهاي جمعه و عيد).

8- نشاط (ارتباط با آب در وضو و غسل).

9- نظم و انضباط (كه در تمامي اعمال نماز از اذان تا وضو و ركعات ملحوظ است».

10- تحرك بدني (قيام، ركوع و سجده).

آنچه گفته شد، تنها بعضي از آثار نماز و كاركردهاي آن است؛ حال آيا مي توان گفت كه تنها در گوشه اي خزيدن و به ياد خدا بودن از نماز كفايت مي كند؟