در پاسخ اين سؤال چند نكته قابل توجه و دقت است:

يكم - هر تقليدي ناپسند نيست. تقليد ناپسند در مواردي است كه فرد از كار يا تفكري جاهلانه، پيروي كند؛ ولي تقليد در كارهاي پسنديده نه تنها مذموم نيست؛ بلكه كاري خردمندانه است، همچنان كه ما در بسياري از امور تقليد مي كنيم؛ مانند، دوخت لباس، نوع حرف زدن، طبخ غذا، ساختمان سازي و صدها مورد ديگر.

دوم - احتمالا اين مطلب اشعار به اين دارد كه ما معمولا اعمال و اركان نماز را از پدر و مادر ياد مي گيريم و اين ياد گرفتن، تقليد در اصل نماز نيست؛ بلكه يادگيري صحيح آن است. همان گونه كه ممكن است همين را از معلم و ساير دوستان ياد بگيريم و با توجه به عملكرد آنان، نماز خوان شويم.

سوم - تشويق و ترغيب فرزندان از سوي پدر و مادر به نماز، يك وظيفه ديني و اخلاقي است و به آنان سفارش شده كه در خانه طوري نماز بخوانيد كه باعث تشويق كودكان و نوجوانان به نماز شوند. همچنين از آنان خواسته شده براي فرزندانشان برنامه ريزي كنند و آنها را با حكمت هاي نماز آشنا سازند و در جهت برپايي اين فريضه مهم الهي، تلاش نمايند.

چهارم - اصل نماز به هيچ عنوان تقليدي نيست؛ بلكه انسان بايد



[ صفحه 100]



خود به اهميت، ارزش و فلسفه آن پي ببرد و آگاهانه و عاشقانه به برپايي نماز بپردازد. گفتني است كه خواندن يا ترك نماز، امري نيست كه منوط به آشنايي ما با فلسفه اين عمل يا پذيرفتن قلبي و عقلي ما باشد؛ بلكه ما در هر حال بايد نماز بخوانيم و در صورت سستي و كاهلي در اين امر، مجازات شديدي خواهيم شد. حال چه بسا ممكن است پدر و مادر ما نماز خوان نباشند، يا ما با اهميت و ارزش نماز آشنا نباشيم، يا فرصت انجام آن را پيدا نكنيم و...