در زمينه توجّه دادن نوجوانان به نماز، والدين و مربيان وظيفه دارند از اقدام به مسائل و اموري بپرهيزند كه اهمّ آنها عبارتند از:

- عدم تحميل عقيده اگر چه تحميل در عمل باشد. در اسلام تحميل عقيده نداريم (لا اِكْراهَ فِي الّدينِ) [1] ولي تحميل در عمل مي تواند باشد تا در سايه آن كراهت در عمل از ميان برود (اَكْرِهْ



[ صفحه 53]



نَفْسَكَ عَلَي الْفَضائِلِ) [2] .

- جريحه دار كردن عواطف مثل افشاگري، رسواكردن ها، تحقير و تخطئه، نيشخند زدن ها

- امر و نهي شديد و تذكرات مكرّر نيشدار تا زمينه ي ايجاد روح مقاومت در فرد فراهم نگردد.

- به خود رها كردن و به خود وانهادن او كه در آن صورت قبح ترك وظيفه از ميان مي رود.

- تنبيه بدني، آن هم در حضور جمع كه شعله سركشي و عصيان را شديدتر خواهد كرد.



[ صفحه 54]



الصّلاةُ منْ شَرايع الدّين وَ فيها مرضاة الرّب عزّوجلَّ فَهي مِنْهاجُ الانبياء

نماز از راههاي اثبات دينداري است و در آن رضاي پروردگار بزرگ و راه پيامبران است.

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم



[ صفحه 55]



الصّلاةُ حِصْنٌ من سطوات الشيطان

نماز دژي استوار در برابر تهاجم و وسوسه هاي شيطان است.

امام علي عليه السّلام



[ صفحه 56]



اِنّ طاعةَ اللّهِ خِدْمَتُهُ في الارض فَلَيْسَ شي مَنْ خدمتهِ يَعْدِل الصَّلاة

پيروي و اطاعت از پروردگار خدمت كردن به او در زمين است و هيچ چيز در خدمت به پروردگار معادل نمازنيست.

امام صادق عليه السّلام