نوجوان در اين مرحله در جستجوي مدل و اسوه است. مي خواهد فردي پيدا كند كه از نظر صفات و ويژگي ها بر طبق مذاق او و مؤيد زمينه هاي دروني او باشد. او را قانع و راضي سازد.

اين امر بدان خاطر است كه او خود را در خور ورود به عرصه حيات اجتماعي مي بيند، مي خواهد مورد پذيرش قرار گيرد، مورد توجه و احترام باشد، غرور او اقناع گردد. در ميان سرها، سري برافراشته داشته باشد، براي او در جامعه حسابي باز باشد



[ صفحه 51]



و...

حال اگر نمونه و مدل درستي در سر راه او قرار گيرد خود را بدان وابسته مي سازد و از او الگو مي گيرد و اگر الگوئي نادرست در سر راه او باشد به همان سو گرايش خواهد يافت. به همين دليل اسوه هاي مورد تأييد مكتب در جامعه بيشتر بايد مورد تبليغ قرار گيرند و معرفي گردند.