و اين مسئله اي است كه از قبل هم بدان اشارتي رفت. رغبت فطري در افراد بيدار شده و آنها را به پاكي و فضيلت مي خواند. نوجوان از نادرستي مردم ناراحت است، مي خواهد اخلاق و سجاياي آن بر جهان حاكم باشد. خواستار معرفت الهي است، به مسائل مذهبي علاقه نشان مي دهد. به گفته موريس دبس از حدود سنين 17- 15 به نداي تقدس يا شجاعت به لرزه در مي آيند و آرزو مي كنند جهان را از نو تشكيل دهند، بدي را محو و نابود سازند، عدالت مطلق را حكمفرما سازند. [1] .

چنين بيداري خود عامل سوق دهنده فرد است به سوي مذهب. او در جاده مذهب است و نيازمند محرّك مناسبي است



[ صفحه 50]



تا او را به حركت وادارد و يا حركت و مسير او را تسريع كند.