نوجواني دوران ايمان است. او در شرايطي است كه باورش آمده جهان را صانعي باشد خدا نام. علماي روانشناس نيز هفت سال سوم عمر و حتي قبل از آن را مرحله ايمان نام گذاري كرده اند. [1] ديگر دانشمندان هم كه راجع به نوجواني بررسيهائي كرده و تئوريهائي ساخته اند برانگيختگي نوجوان را در بسياري از موارد نشأت گرفته از ايمان ذكر كرده اند. [2] .

نوجوان با كسب تجارب در پي آن است كه به مرحله باور برسد و آموخته هاي خود را قطعي كند و يا به گفته غربي ها در پي آن است ايدئولوژي قابل قبولي پيدا كند و از اين طريق زندگي خود را با هدف و معنادار كند. و اين خود زمينه و سببي است كه نوجوان به سوي عبادت و نماز روي آورد، به شرطي كه شرايط محيطي مساعد باشد.