تلاشهائي كه در اين زمينه بايد صورت پذيرند عبارتند از:

- جهل زدائي از طريق والدين و مربيان، با استفاده از توان بياني، كتب، مجلات، نوشته ها

- ايجاد رغبت در او از طريق برقراري رابطه انس با او، پذيرش، رفاقت با او.

- استفاده از حساسيت و شور و هيجان مذهبي و شور عرفاني نوجوان و نشان دادن صحنه هاي مهيج مذهبي

- ايجاد اعتقاد در او به احاطه و نظارت بي انقطاع خدا بر اعمال و رفتار از طريق بحث هاي خانوادگي و جلسه اي

- استفاده از فكر انتزاعي او براي ادراك پديده ها و قدرت خداوندي كه او در اين سن مي تواند روابط لازمي كه بين انواع مختلف پديده ها وجود دارد درك كند و روابط علت و معلولي را



[ صفحه 35]



بفهمد. [1] .

- آشنا كردن او با حقيقت اين جهان كه اين كار مستلزم شهامت بسياري است. [2] .

- قرار دادن تربيت بر پايه رشد با توجه به خصايص نوجوان كه مورد نظر اسلام است (سَبْعَهُ يُظلّهُم اللَّهُ في ظِلِهِ يَوْمَ لا ظَلَّ اَلاَّ ظِلُّه و شابٌ نَشَأَ في عِبادَة اللَّهِ) [3] .

- يادآوري نعمتهاي خداوند (وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمٌ وَ ميثاقَهُ الَذي وَ اَثقَكُمْ بِهِ) [4] .

- پاسخ به پرسش هاي مذهبي و تجهيز آنان به دفاع از مذهب

- زمينه سازي براي خوديابي، خودسازي، محاسبه نفس.

اين نكته را نيز بايد افزود كه اصولاً دعوت به مذهب و از جمله نماز منحصر به سه طريق است:

بيان حقايق و معارف تفصيلي، موعظه و نصيحت، مباحثه و بحث

البته دادن بينش و آگاهي به افراد و آنگاه تقويت عزم و اراده افراد، در جهت يابي فرد به سوي مذهب و تعاليم آن نقش اساسي دارد. به اين آيه قرآن توجه فرمائيد كه مقصد و منظور ما را به وجهي نيكو روشن مي سازد.



[ صفحه 36]



زَعَمَ اللدينَ كَفَرُوا اَنْ لَنْ يَبْعَثُوا قُلْ بَلي وَ رَبي، لَتُبْعَثُنَّ، ثُمَّ لَتُنْبَئُونَ بِما عَمِلْتُمْ وَ ذلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسيرٌ. فآمِنوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ... [5] .