در اين مرحله از عمر ديد و بينشي خاص نسبت به جهان در نوجوان پديد مي آيد. ممكن است او به مدرسه رفته نباشد و حتي علم و تجربه اي از كتاب بدست نياورده باشد، ولي وضع او



[ صفحه 13]



چنان است كه گوئي با ديدي ديگر پديده ها را مي بيند، و يا پديده هاي دور و بر با او از رمز و راز پيدايش و فرجام خود سخن مي گويند.

جهان بيني او عوض مي شود، زندگي براي او زيبائي و عظمتي مخصوص پيدا مي كند. ديد او به اشيا با آنچه كه در ديروز بود كاملاً متفاوت است. اين بيداري هم سببي براي جهان شناسي عميق تر و روي آوردن به علم و فرهنگ است و هم وسيله اي براي سوق دادن او به سوي خالق اشيا و آفريدگار علي الاطلاق و در نتيجه احساس نياز به پرستش و نيايش او.