داستاني از عيون نقل شده است كه امام رضا عليه السلام با استعانت از خدا و به كمك دعا، دشمنانش را خوار و زبون ساخت.



[ صفحه 221]



ابراهيم بن هاشم نقل مي كند كه گفت: به مأمون خبر دادند كه حضرت رضا عليه السلام مجالسي تشكيل داده كه درباره ي اعتقادات مذهبي مناظره مي كند. مردم نيز شيفته ي دانش او شده اند.

مأمون به حاجب خود دستور داد كه مردم را متفرق كند و امام عليه السلام را حاضر نمايد. همين كه چشم مأمون به حضرت رضا عليه السلام افتاد، خشمگين شد و آن حضرت را سبك گرفت.

امام رضا عليه السلام از پيش او با خشم تمام خارج شد، در حالي كه زير لب، آرام چنين مي گفت: «به حق مصطفي و علي مرتضي و فاطمه ي زهرا به نيروي خدا، به وسيله ي دعاي خود، چنان او و يارانش را در اين سرزمين خوار كنم كه سگ هاي اين آب و خاك، او را طرد كنند».

امام رضا عليه السلام به منزل خود رفت و آب خواست و وضو گرفت.

آن گاه دو ركعت نماز خواند و در ركعت دوم، در قنوت چنين گفت: «اللهم يا ذالقدرة الجامعه و الرحمة الواسعة و المنن المتتابعه و الآلاء المتواليه و الايادي الجميله و المواهب الجزيله! يا من لا يوصف بتمثيل و لا تمثيل به نظير... يا بديع! يا قوي! يا منيع! يا رفيع! صل علي من شرفت الصلاة بالصلوة عليه و انتقم ممن ظلمني و استخف بي...».

اباصلت هروي گويد: هنوز دعاي امام تمام نشده بود كه در شهر، شورشي به پا خاست و داد و فرياد بلند شد و شهر شلوغ



[ صفحه 222]



گرديد. من از جاي خود تكان نخوردم تا امام عليه السلام نمازش را سلام داد... چنان آشوب و بلوايي در شهر به وجود آمد كه مأمون و سپاهش رانده شدند و كمال خواري و مذلت به آنها چشانده شد. [1] .

احمد بن عيسي نيز گويد:

خدمت حضرت رضا عليه السلام عرض كردم: من به سفر دريايي و بياباني - كه بسيار خطرناك هستند - مي روم. شما در اين باره چه نظري داريد؟

آن حضرت فرمودند:

«به سفر بياباني برو و هر گاه خواستي سفر كني، به مسجد رسول خدا صلي الله عليه و آله برو و در آنجا دو ركعت نماز بگزار و صد بار از خداوند طلب خير كن.

اما هر گاه اراده كردي سفر دريايي انجام دهي، كلماتي را قرائت كن كه خداوند فرموده: «اركبوا، بسم الله مجريها و مرسيها، ان ربي لغفور رحيم»و هر گاه گرفتار موج دريا شدي، بگو: «بسم الله اسكن بسكينة الله و قر بوقار الله و اهد باذن الله، لا حول و لا قوة الا باذن الله». [2] .



[ صفحه 223]