امام حسين عليه السلام در روز عاشورا و شدت جنگ، نماز جماعت را با عده اي از يارانش به جاي آورد. ابوثمامه صيداوي در روز عاشورا چون ديد وقت ظهر است، به خدمت امام شتافت و عرض كرد: جانم به فداي شما باد، «دوست داريم، نماز ظهر را به جماعت و با شما به جاي آوريم»، آن گاه خداوند را به وسيله ي شهادت، ملاقات كنيم. حضرت سر به سوي آسمان برداشت و چون از فرارسيدن وقت ظهر آگاه شد، فرمود: نماز به يادمان آوردي، خداوند تو را از نمازگزاران و ذاكران قرار دهد. درست گفتي، اينك وقت نماز است، آن گاه فرمود از دشمن بخواهيد كه دست از جنگ بردارد تا ما نماز به جاي آوريم و چون آنها پذيرفتند، حضرت به



[ صفحه 193]



زهير بن قين و سعيد بن عبدالله فرمود: پيش روي ما بايستيد تا نماز ظهر را به جاي آوريم.

ايشان چنان كردند و حضرت با تعدادي از اصحاب به نماز ايستادند و عده اي ديگر نيز به نگهباني مشغول شدند و بدان صورت، در ظهر عاشورا، نماز جماعت را ترك نكردند. [1] .