وظيفه ي نمازگزار در هنگام شنيدن اذان چيست و چگونه بايد به استقبال آن برود؟

اذان، نداي دعوت و صلاي رحمت است.

اذان، نواي دوستي و نغمه ي حق پويي است.

اذان، طلب عاشقان و خواستن عارفان است.

اذان، معناي تطهير و صفاي تكبير است.

اذان، باريابي به محضر يار و نزديكي به دادار است.

اذان، نور است و روشنايي، صحبت است و ديدار، لطف است



[ صفحه 97]



و عنايت، شكوه است و عزت، هدايت است و بيداري، حكايت است و دلنوازي و... بايد خود را آماده ي رويارويي با آن نمود.

شهيد ثاني مي فرمايد: «هنگامي كه بانگ مؤذن را شنيدي، دلت را بر آن عرض بدار، اگر چنين يافتي كه دلت مالامال از محبت و سرور براي شنيدن اين نغمه ي آسماني است، پس بدان كه در روز قيامت، بانگ هاي روح پرور و جانفزا در گوشت طنين انداز خواهد بود و تو را با رحمت و الطاف بي كران الهي بشارت خواهد داد». [1] .