عبدالحسين نصرت، در شعر زيبايي نقل مي كند كه روزي كرخي پيرامون ذكر و ياد حق سؤالاتي از حضرت رضا عليه السلام مي كند و مي پرسد كه: آيا خدا نيز يادي از ذاكران و بندگانش مي كند؟



گفت كرخي شبي ز اهل خبر

با علي بن موسي جعفر عليه السلام



كه به هنگام وعظ، «ابن سماك»

اين چنين گفت: اي ستوده ي پاك



هر كه باشد به ياد حق دائم

روز تا شب به ذكر او قائم



حق هم او را هميشه دارد شاد

نبرد هيچ ذكر او از ياد؟



وانكه غافل بود هميشه ز ياد حق

نكند ياد حق از او مطلق؟



حضرت امام رضا عليه السلام در جواب اين پرسش، مطالب مفيد و



[ صفحه 74]



جالبي را بيان فرمودند و يك به يك به پاسخ گويي پرداختند.



چون شنيد آن به راستي سخنش

داد پاسخ ز لطف بوالحسنش



كه همين موعظت بس است ترا

از پي رستگاري دو سرا



بگو با خداي خود چوني

كه نه از اين سه حال بيروني؟



اين سخن را كه روي از من و تست

گر نئي سخت، دل نگيري سخت



گر رهت با خداست يار، نيست

هيچ كس چون دل تو آگه نيست



فرق اين جا ميان ما و تو نيست

راه من با تو اي رفيق يكي است



من و تو نيست در ميان اينجا

زده بس راه كاروان اين جا



شب ديجور و راه پرخطر است

كاروان نااميد از اين سفر است [1] .