سيد احمد جعفرنژاد - بهشهر



دستان سبز يار

پر از نيايش و

عشق

پر مي كند تمام سمت و سوهاي مرا

آنگاه

به وسعت سينه

كنار سجاده

غرق آواز مي شوم

مثل نسيمي كه از سمت دوست مي آيد.





[ صفحه 137]