دكتر حسين رزمجو - مشهد مقدس



نماز ظهر عاشوراي آن پاك

كه بر شد از زمين تا اوج افلاك



در آن هنگامه ي خون و حماسه

كه مي باريد ز ابر غم به سر خاك



دلاور مرد راه عشق و ايثار

- به وادي خطر، جانباز و بي باك -



همان سالار و سرخيل شهيدان

كه جدش را خدا فرموده: «لولاك» [1] .





[ صفحه 93]





به پيش لشگر دشمن، مقاوم

ز جور ظالمان همواره غمناك



نماز او به صحراي شهادت

كه بودي خالص و پاكيزه از، آك [2] .



مصور كرد تصويري مقدس

ز اوج عشق جاويد فرحناك



طنين دلنواز او به گيتي

كند همواره دامان زمان، چاك



رساند اين پيام آسمانيش

به گوش عاشقان در پهنه ي خاك:



كه فخر من به اسلام و نماز است

بود سرمستي ام از خمر اين تاك



هلا، مي دان كه ركن دين نماز است

كه باشد از ريا و ريب ها پاك





[ صفحه 94]