«و اول كسي كه نماز شام كرد، عيساي مطهر بود. شخص پاك سرشت پاك طينت پاك فطرت، كه بي پدر در وجود آمد. عجب آمد قومي را از اهل ضلالت. گفتند: فرزند بي پدر، متصور نيست! ثالث ثلاثه [1] رقم كشيدند [2] جبرئيل آمد كه: يا عيسي! قوم تو چنين گفتند. زمين مي لرزد از گفت ايشان، خالق زمين و آسمان پاك است از آن گفت ايشان.

آن ساعت وقت نماز شام بود. عيسي برخاست و به خدمت شتافت، و از الله عفو و رحمت خواست، سه ركعت نماز كرد:

به يك ركعت دعوي ربوبيت از خود دفع كرد، كه تويي خداوند بزرگوار؛ منم بنده ي با جرم بسيار.

ديگر ركعت نفي الوهيت بود از مادر، كه تويي خداي جبار و مادرم تو را پرستار.

سوم ركعت اقرار بود به وحدانيت كردگار؛ يگانه ي يكتاي نامدار.» [3] .