«و اول كسي كه نماز پيشين كرد ابراهيم خليل بود عليه السلام. آن گه كه او را ذبح



[ صفحه 61]



فرزند فرمودند، و در آن خواب او را نمودند، ابراهيم خود را فرمانبر كرده، جان فرزند عزيز خود به حكم فرمان، نثار كرده، و ملك العرش به فضل خود ندا كرده، و در عوض اسماعيل فدا كرده، آن ساعت آفتاب از زوال در گذشته بود، مراد خليل تحقيق شد و خوابش تصديق شد.

خليل، در نگريست، چهار حال ديد. در هر حال رفعتي و خلعتي يافتي. خليل، شكر را ميان ببست، و به خدمت حضرت پيوست. اين چهار ركعت نماز بگزارد شكر آن چهار خلعت را: يكي شكر توفيق، ديگر شكر تصديق، سه ديگر شكر ندا، چهارم شكر فدا.» [1] .