«الحمد لله الكافي، سبحان الله الاعلي، حسبي الله و كفي، ما شاء الله قضي، سمع الله لمن دعا، ليس من الله ملجأ و لا وراء الله ملتجأ.

توكلت علي الله ربي و ربكم، ما من دابة الا هو آخذ بناصيتها، ان ربي علي صراط مستقيم، الحمد لله الذي لم يتخذ ولدا، و لم يكن له شريك في الملك، و لم يكن له ولي من الذل، و كبره تكبيرا.»

«سپاس مخصوص خداوندي است كه كفايت كننده است، پاك و منزه است خداوند برتر، خداوند مرا كافي است، آنچه خدا مي خواهد انجام مي گيرد، خداوند سخن كسي كه او را خواند شنيد، غير از خداوند پناهگاه و مأوايي نيست.

به پروردگار شما و خودم، خداوند يكتا توكل نمودم، هيچ جنبنده اي نيست جز آنكه خداوند زمام او را به دست دارد، به درستي كه پروردگار من در راه راست مي باشد، سپاس خداوندي را سزاست كه فرزندي براي خود نگرفته، و در فرمانروائيش شريكي ندارد، و تحت سرپرستي كسي نبوده، و او را بسيار تكبير گو» [1] .