يكي از طلاب فاضل و مورد وثوق تعريف مي كند: زماني كه در نجف اشرف مشغول تحصيل بودم، يك روز در ماه مبارك رمضان، طرف عصر غذايي براي افطار خود تهيه كرده و در حجره گذاردم و بيرون آمده و در را قفل كردم. پس از اداي نماز مغرب و عشا و گذشتن مقداري از شب براي صرف افطار برگشتم به مدرسه. چون به در حجره رسيدم دست در جيب نموده، اما كليد را نيافتم. داخل صحن مدرسه را خوب گشتم و از بعضي طلاب كه در مدرسه بودند سؤال نمودم، اما باز هم كليد پيدا نشد. به علت گرسنگي و نيافتن راه چاره سخت پريشان شدم. از مدرسه بيرون آمده، متحيرانه به سوي حرم مطهر مي رفتم و به زمين نگاه مي كردم. ناگاه مرحوم حاج سيد مرتضي



[ صفحه 110]



كشميري (اعلي الله مقامه) را ديدم. سبب حيرتم را پرسيد؛ مطلب را عرض كردم، پس با من به مدرسه آمد و نزد حجره ام فرمود: «معروف است كه نام مادر حضرت موسي كليد قفل هاي بسته است. پس چگونه نام نامي حضرت فاطمه عليهاالسلام چنين اثري نكند؟»

آنگاه دست روي قفل نهاد و ندا كرد: يا فاطمه كه ناگهان قفل باز شد.