انس بن مالك روايت مي كند:

روزي پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم با ما نماز صبح به جاي آورد، پس از فراغت از نماز روي مباركش را به سوي ما گردانيد و فرمود: «اي جماعت مسلمانان! هر كس كه آفتاب را از دست بدهد، پس بايد به ماه تمسك جويد، و در فقدان ماه دست به دامان زهره شود، و اگر



[ صفحه 107]



زهره را نيابد به دو ستاره ي فرقدان پناه آورد».

از پيامبر اكرم سؤال شد كه: «يا رسول الله! مقصود از آفتاب و ماه و زهره و فرقدان (دو ستاره ي نورافشان) چيست؟»

فرمود: «من آفتابم، علي ماه، و فاطمه زهره است و دو ستاره حسنين عليهماالسلام هستند، آنان با كتاب خدا دو دستاويز بشرند و همواره به هم پيوسته اند و هرگز از يكديگر جدا نمي شوند تا در كنار حوض كوثر به من ملحق شوند.» [1] .