آن شب نماز جماعت كه پايان يافت، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم رو به علي عليه السلام كرد و فرمود: «علي جان! امشب به ميهماني تو مي آيم.» حضرت شرم كرد كه بگويد در خانه چيزي نداريم كه از شما پذيرايي كنم. تنها در پاسخ پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم عرض كرد: «اي رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم! آمدن شما به خانه ي ما موجب ارجمندي و بزگواري ماست.»



[ صفحه 90]



سپس برخاست و به خانه آمد و به فاطمه زهرا عليهاالسلام گفت: «اي پاره ي تن رسول! امشب پيامبر خدا به خانه ي ما مي آيد و در خانه چيزي نيست.»

هنوز علي عليه السلام در اين سخن بود كه رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم تشريف آوردند. فاطمه ي اطهر عليهاالسلام برخاست و به اتاقي ديگر رفت و دو ركعت نماز گزارد، در ركعت اول، سوره ي «فاتحة الكتاب» -حمد- و سوره ي «الم سجده» را خواند و در ركعت دوم «فاتحه» و سوره ي «انعام» را قرائت كرد. چون سلام نماز را گفت، صورت مباركش را بر زمين نهاد و عرض كرد: «پروردگارا! به حق محمد و آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم براي ما طعامي بفرست تا تناول كنيم و تو را بيشتر شكرگزار باشيم.»

زهراي مرضيه عليهاالسلام چون سر از زمين برداشت، بوي طعام به مشامش رسيد، نگاه كرد، ديد ظرف بزرگي پر از غذا نزد او حاضر شده است، غذايي پر از گوشت كه خداي مهربان از بهشت فرستاده بود و فاطمه ي زهرا عليهاالسلام تاكنون مانند آن را نديده بود، حضرت آن را برداشت، خدمت ميهمان عزيزش برده، بر زمين گذاشت.

آن گاه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم، علي مرتضي عليه السلام، فاطمه زهرا عليهاالسلام و حسن و حسين عليهم السلام- كه سلام و درود خدا بر آنان باد- گرد هم آمدند و آن طعام بهشتي را تناول كردند. [1] .