زماني كه اين آيه شريفه بر پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) نازل شد:

«و ان جهنم لموعدهم اجمعين لها سبعة ابواب لكل باب منهم جزء مقسوم؛ ميعادگاه همه آنهاست! هفت در دارد، و براي هر دري، گروه معيني از آن ها تقسم شده اند!» [1] .

رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) با شنيدن اين آيه به شدت گريه كرد؛ به گونه اي كه از گريه آن حضرت، اصحاب نيز گريستند، هر چند كسي نمي دانست جبرئيل چه چيز بر او نازل كرده است و كسي نيز نمي توانست در آن حال با رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) سخن بگويد. چون پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم از ديدن فاطمه (س) خوشحال مي شد، برخي از اصحاب به سراغ آن حضرت رفتند (تا با آمدنش گريه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم تمام شود) آنها فاطمه (س) را در حال آسياب كردن جو يافتند كه مي فرمود:



[ صفحه 62]



آنچه نزد خداست برتر و ماندگارتر است؛ بر او سلام دادند و جريان گريه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم را به عرض او رساندند.

حضرت زهرا (س) به خدمت رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم رسيد و گفت: پدر جان! فدايت شوم، چه چيز باعث گريه تو شده است؟

رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم آياتي را كه جبرئيل بر وي نازل كرده بود، قرائت فرمود.

صديقه ي طاهره (س) چون آيات عذاب را شنيد، با رو به زمين افتاد، در حالي كه زير لب زمزمه مي كرد: واي! واي بر كسي كه داخل آتش جهنم گردد. [2] .