بسيار مي شد كه با مناجات ها و گريه هاي شبانه ي مادر، بچه ها از خواب بيدار مي شدند.امام حسن عليه السلام مي گويد: در يك شب جمعه ديدم مادر در محراب عبادت ايستاده و تا طلوع صبح در ركوع و سجده بود و همه را دعا مي كرد. گفتم: مادرم! چرا براي خود چيزي نخواستي؟

گفت: پسر جانم! اول همسايه بعد خودت.

زهرا عليهاالسلام در هنگام غروب نمي گذاشت بچه ها بخوابند و اگر در خواب بودند آنها را بيدار مي كرد كه آن وقت، وقت استجابت دعاست. و همچنين در شب هاي قدر آنها را با غذاي سبك دادن بيدار نگاه مي داشت.

او بچه ها را زياد به ياد رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم مي انداخت و به سفارش پدرش بچه ها را دسته گل مي دانست و آنها را براي ياد گرفتن قرآن و دعا به نزدش مي فرستاد [1] .